کنشگری برای کاهش ردپای زیستبومی

دغدغه کاهش ردپای زیستبومی در زندگی روزمره مهمترین کنش یک محیط زیستگرا به شمار می رود. این کنش نه فقط یک سبک متفاوت زندگی، بلکه حتی یک نگره نو به جهان هستی و مولفه های کلانی همچون سیاست و فرهنگ و اقتصاد است. اساسا تا کاهش ردپای زیستبومی به سبک زندگی گروه پرشمارتری از جامعه تبدیل نشود، بعید است که یک چشم انداز به پایداری در شاخص های محیط زیستی برسد. هدف اصلی این کلاس آشنایی با روش های تبدیل کاهش ردپای زیستبومی به سبک زندگی است.

اینکه چطور گروه پرشمارتری از مردم مجاب بشوند ردپای زیستبومی خود را در حوزه های مختلف مصرف منابع طبیعی کاهش دهند. بدیهی است که به عنوان یک کنش اجتماعی کاهش ردپای زیستبومی می تواند به یک فرهنگ عمومی (در قالب برنامه های مشارکتی و فعالیتهای همگانی) و همچنین یک تشخص فردی (به عنوان مهمترین فضیلت اخلاقی در جهان مدرن) تبدیل شود. فراگیران باید با فلسفه و مفهوم ردپای زیستبومی و روش های محاسبه آن آشنا شوند. بایسته است که مدرس به نمونه هایی از توجه به کاهش ردپای زیستبومی در فرهنگ بومی، همچون فضیلت قناعت اشاره کند.