ارزیابی ظرفیت قابل تحمل در محیط روستاهاي هدف گردشگري : نظومه روستاهاي هدف گردشگري شهرستان نطنز

یکی ازعمده ترین چالش هاي توسعه گردشگري، تعیین ظرفیت قابل تحمل در ابعاد اقتصادي، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی، مبتنی بر ویژگی هاي مناطق میزبان است. این امر در محیط هاي روستایی که ازماهیت و الگوي متفاوتی تبیعت می کنند، ازاهمیت بالایی برخوردار است زیرا درصورت عدم ارزیابی ظرفیت قابل تحمل محیط هاي روستایی در توسعه گردشگري، احتمال تغییرات غیرقابل قبول محیطی و برآشفتگی سیستم هاي اقتصادي، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی بسیار زیاد خواهد بود. عنوان پژوهش حاضر ارزیابی ظرفیت قابل تحمل گردشگري در محیط روستاهاي هدف گردشگري شهرستان نطنز استان اصفهان است. هدف از این پژوهش، تعیین ظرفیت قابل تحمل منظومه روستاهاي هدف گردشگري روستایی می باشد. این پژوهش با هدف کاربردي و براساس ماهیت و روش تحلیلی می باشد .نتایج این پژوهش که مبتنی بر تعریف سازمان جهانی گردشگري از ظرفیت قابل تحمل گردشگري و با استفاده از روش اتحادیه جهانی حفاظت ازطبیعت و منابع طبیعی در تخمین ظرفیت قابل تحمل صورت گرفته، نشان می دهد ظرفیت قابل تحمل موثرهر یک از شش روستاي هدف مورد مطالعه، همچنان از تعداد گردشگر در سالهاي گذشته بیشتر بوده است. بیشترین ظرفیت قابل تحمل فیزیکی با 27800 نفر در سال مربوط به روستاهاي هنجن و کمجان و کمترین ظرفیت قابل تحمل فیزیکی با 9628 نفردرسال مربوط به روستاي چیمه میباشد. مجموع ظرفیت قابل تحمل فیزیکی، واقعی و موثر منظومه روستاهاي هدف گردشگري شهرستان نطنز به ترتیب ،108124 69830 و17660نفر در سال میباشد.