چکیده:
توسعه گردشگري در روستاها، گسترش فرصتهاي شغلي، ايجاد درآمد اضافي و فقرزدايي را در مناطق روسـتايي بـه ارمغـان مـي آورد، و مزاياي فرهنگي و زيست – محيطي نيز به دنبال دارد، اما همواره خلأ برنامه ريزي كار آمد، در سياست هاي توسعه روستايي براي فراهم آوري، يا يك پارچه كردن گردشگري، احساس مي شود. هـدف ايـن پـژوهش، امكـان سـنجي توسـعه گردشـگري در نـواحي روستايي بخش كرگانرود شهرستان تالش بـوده و روش تحقيـق، توصـيفي – تحليلـي اسـت. دادههـاي تحقيـق از طريـق پرسشـنامه و مستندات آماري و نقشه اي حاصل شده است. از آن جا كه در مورد تعداد گردشگراني كه سالانه به بخش كرگانرود وارد مـي شـوند، هيچ گونه آماري در دسترس نيست، براي اين منظور، طي چند مرحله در فصل گردشگري(تابستان و عيد نوروز) تعداد 70 پرسشـنامه توسط گردشگران تكميل گرديد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه بين جاذبـه هـاي طبيعـي و يادمانهـاي تـاريخي، ميـزان پـذيرش گردشگران از سوي مردم بومي و امكان توسعه گردشگري در بخش كرگانرود رابطه معناداري وجود دارد، اما بـين ديگـر جاذبـه هـاي فرهنگي و اجتماعي و امكان توسعه گردشگري در بخش كرگانرود، رابطه معناداري وجود ندارد. به لحاظ اين كه بخـش كرگـانرود از توان جاذبه هاي فرهنگي و اجتماعي برخودار است، مسؤولان و مديران منطقه با به روز كردن اين توانها در توسعه گردشگري منطقـه ميتوانند بسيار مؤثر باشند